در سوگ استاد جعفری مذهب

ناباورانه خبر کوچ استاد عزیزمان دکتر محسن جعفری مذهب را شنیدم تا روز مهر از ماه مهر را سوگوارانه در فقدان این انسان شریف و دوست داشتنی زانوی غم به بغل گیرم. همین شهریور ماه بود که زنگ زدم و تقریبا به راحتی صحبت می کرد. خوشحال بودم که خطر رد شده است و امروز خبری را دیدم که کاش هرگز ندیده بودم.
دکتر محسن جعفری مذهب استادی توانا و خوش بیان، سند پژوه و سکه شناسی برجسته، پژوهشگری پر انرژی که در حوزه های مختلف و دوره های مختلف قدرت علمی خود را با ثبت مقالات پژوهشی به اثبات رسانده بود، در راه تاریخ تکاپوهای فراوانی داشت. برنامه های هزاره سفر ناصر خسرو از شاهرود تا قزوین نشان کوچکی از برنامه های اخیر این استاد بود. حسن تعامل او با جوامع علمی خارج از کشور و فعال کردن کانون های ایرانشناسی و سفرهای متعددش به این سوی و آن سوی نشان می داد که صمیمانه تر از هر کسی در راه شناسایی ایران و تشویق دانشجویان و جوانتر ها و علاقمندان قدم بر می داشت. در دفتر کارش که وارد می شدی و تقویم ده ساله اش را که می دیدی همه نشان می داد برای تاریخ با برنامه و بدون چشمداشت حرکت می کند. از پیشنهاد مناسبت های تاریخی دریغ نداشت پارسال در دفتر کارش بودم. گفت: فروغی! امسالِ قمری، چهارصد سال از مرگ شاه عباس گذشته، ببینم در اصفهان چه میکنی...
هرچند وقتی به کارنامه استاد نگاه می کنیم او را همواره میان خودمان زنده و جاوید می بینیم اما اکنون دلی پر حسرت و دریغ برای ما مانده است. استادی دانا، مهربان و صمیمی از جامعه علمی مورخان رخت بر بست و در حقیقت مصداق: «از شمار دو چشم یک تن کم و از شمار خرد هزاران بیش» بود. این ضایعه دردناک را به جامعه مورخان علی الخصوص همسر مکرم ایشان سرکار خانم هدایتی که در کسوت معلمی تاریخ حق بزرگی به گردن جامعه فرهنگی کشور دارند و نیز دختران فرزانه اش تسلیت می گویم. آرزو دارم آن شادروان در بهشت برین و بازماندگانش شکیبا باشند.