تاریخ نگاری زنان

این روزها مشغول ترجمه چند مقاله درباره موضوع پایان نامه ام هستم. همه مقالات به جز یک مورد به وسیله مردان نوشته شده است. مقالات مردان روی موضوعات کلی است و تا حد زیادی اطلاعاتشان با یکدیگر هم خوانی دارد تنها تحلیل هایشان با یکدیگر فرق می کند.
اما یکی از این مقالات که به وسیله استاد دانشگاه لندن نوشته شده است با همه آن ها فرق می کند. از یک زاویه به آن موضوع پرداخته است که شاید هیچ وقت آن نوع زاویه دید به سراغ مردها نیاید. نویسنده مقاله با موشکافی های ظریفی به موضوع پرداخته است. برای نمونه عرض می کنم. اینکه دایره دوم پشت سکه دندانه داشته است یا نه. یا اینکه پشت سکه پنج دایره داشته است یا شش دایره. این نوع ظرایف بسیار ریز، دغدغه های نویسنده مقاله بوده است و از طریق تجزیه و تحلیل همین مسائل اطلاعات بسیار خوبی را به خواننده ارائه می کند.
با خودم که فکر می کنم می بینم که واقعا تنها یک زن می توانسته این مقاله را بنویسد و این گونه تجزیه و تحلیل کند. زنان برخلاف مردان که کلی نگرند جزئی نگرند. زنان از زاویه دیگری به تاریخ نگاه می کنند که اصلا مردان به آن نگاه نمی کنند و این موجب رشد علم تاریخ و ظهور نوع خاصی از تاریخ نگاری است.
حجم بسیاری از تاریخ نگاری ما تا دو سه دهه پیش بر دوش بر مردان بوده است. اما امروزه زنان نیز در عرصه تاریخ نگاری وارد شده اند و کارنامه موفقی داشته اند نظیر دکتر بیانی که تحقیقات بسیار خوبی درباره ایران باستان و تاریخ مغول دارند.